កាល់ស្យូម និងផូស្វាតជាសារធាតុរ៉ែដែលសំខាន់ក្នុងការផ្តល់អោយឆ្អឹងមានការ លូតលាស់ល្អ ។ ឆ្អឹងរបស់អ្នកប្រើប្រាស់សារធាតុទាំងនេះក្នុងការបង្កើតឆ្អឹងរបស់ អ្នកនៅពេលដែលអ្នកកំពុងរីកលូតលាស់។ ប្រសិនបើអ្នកមិនទទួលបាន គ្រប់គ្រាន់នៃកាល់ស្យូមពីចំនីអាហាររបស់អ្នក ឬប្រសិនបើខ្លួនរបស់អ្នកមិនបានស្រូបគ្រប់គ្រាន់នូវកាល់ស្យូមដែល បានពីចំណីរអាហារនោះទេ,ជាលិកាឆ្អឹងរបស់អ្នកអាចនឹងប៉ះពាល់។
ដង់ស៊ីតេឆ្អឹងសំដៅទៅរកថាតើមានកាល់ស្យូម និងប្រភេទនៃសារធាតុរ៉ែផ្សេងទៀតប៉ុន្មានដែលមានវត្តមាននៅក្នុង ឆ្អឹងរបស់អ្នក ។ វាមានកំរិតខ្ពស់បំផុតនៅចន្លោះអាយុពី 25ទៅ 35ឆ្នាំ, ហើយវានឹងថយចុះទៅវិញនៅពេលអ្នកចាស់ជាងនេះ។ ទាំងនេះអោយលទ្ធផលទៅជាឆ្អឹងស្រួយ, ឆ្អឹងផុយដែលនាំអោយងាយស្រួលនឹងបាក់ ទោះបីជាគ្មានគ្រោះថ្នាក់អ្វីក៏ដោយ។ ទោះអ្នកមានវ័យណាក៏ដោយ, ខ្លួនរបស់អ្នកនៅតែត្រូវការកាល់ស្យូមដើម្បីរក្សាកំហាប់នៃឆ្អឹងរបស់អ្នក និងដើម្បីអោយមានភាពរឹងមាំ។
ចូរអ្នកទទួលកាល់ស្យូមយ៉ាងតិច 1200មីលីក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃ និង 80ទៅ1000 ខ្នាតអន្តរជាតិនៃវីតាមីន d។ វីតាមីន dជួយឆ្អឹងរបស់អ្នកអោយស្រូបកាល់ស្យូម ។ គ្រូពេទ្យអាចណែនាំអោយអ្នកបន្ថែមនូវកាល់ស្យូម និងវីតាមីន dដែលអ្នកត្រូវការ។ចូរបរិភោគអាហារដែលផ្តល់កាល់ស្យូម, វីតាមីន d និងប្រូតេអ៊ីនគ្រប់គ្រាន់។ ទោះបីជាចំណីរអាហារទាំងនេះមិនបញ្ឈប់ការថយចុះនៃឆ្អឹងទាំងស្រុង ក្តី, វានឹងធានាថា មានការផ្គត់ផ្គង់គ្រប់គ្រាន់នៃសារធាតុមួយចំនួនដែលចាំបាច់សម្រាប់ ឆ្អឹង។ចំនីអាហារដែលមានជាតិកាល់ស្យូមខ្ពស់រួមមាន ប្រហុកឈីស, ការ៉េម,បន្លែបៃតង ដូចជាស្ពីណាចជាដើម, ទឹកដោះគោដែលមានជាតិខ្លាញ់ទាប, ត្រីសាលម៉ុង, ត្រីសាឌីន, តៅហ៊ូ,និងទឹកដោះគោជូរ ៕
ហាមដាច់ខាតការយកអត្ថបទពីវេបសាយ chongyol.blogspot.com ដោយគ្មានការអនុញ្ញតិ
